Πρόθεση της μελέτης είναι να αποδώσει στην πόλη έναν ανοικτό, φιλόξενο και ευέλικτο δημόσιο χώρο ο οποίος εξυπηρετώντας σύγχρονες ανάγκες αναδεικνύει το εξαιρετικά πολυσύνθετο ιστορικό πλαίσιο των Χανίων. Λόγω της έντονης ιστορικότητας της περιοχής, κεντρική συνθετική απόφαση αποτέλεσε η χρήση ήπιων και διακριτικών επεμβάσεων. Χωρικά, οι προθέσεις της μελέτης υλοποιούνται με δύο κύριες συνθετικές χειρονομίες: α. Τη δημιουργία τεσσάρων ‘σχισμών’ μέσω των οποίων, στο έδαφος της πλατείας, σχηματίζονται τέσσερις διακριτοί και σαφώς διαρθρωμένοι χώροι. Οι σχισμές αυτές πλαισιώνονται με βαθμίδες, οι οποίες σηματοδοτούν την πρόσβαση και διαφοροποιούν τους χώρους ποιοτικά και λειτουργικά. β. Την τοποθέτηση 7 χαλύβδινων στύλων – αναφορών στα γειτονικά ιστία, πάνω στα ίχνη των τοιχοποιιών των γκρεμισμένων νεωρίων. Η νοηματική και λειτουργική σημασία των στύλων είναι πολλαπλή: σηματοδοτούν και ανασυγκροτούν εν μέρει το παραλιακό μέτωπο του Ενετικού λιμανιού και υποστηρίζουν υποδομές της πλατείας όπως σκίαστρα φωτισμό κλπ.

Κεντρικό λειτουργικό ρόλο διαδραματίζει ο επίπεδος τετράγωνος χώρος ανάμεσα στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου και το νέο δημοτικό θέατρο (πρώην τελωνείο), του οποίου η πολλαπλότητα εξασφαλίζεται από τα όριά του: διαπερατά όρια που δημιουργούνται είτε από συστάδες δένδρων είτε από σκίαστρα και βαθμίδες, και φιλοξενούν χώρους στάσης διαφορετικών ποιοτήτων.

Concept